Openbaring: Een Teken van het Verbond

 Openbaring: Rechtvaardiging door Geloof

Een Teken van het Verbond

Wat heeft de Sabbat dan te maken met rechtvaardiging door geloof? We weten al dat in het nieuwe verbond wordt omschreven dat God de wet op ons hart schrijft. We weten dat geloof werken voortbrengt en de Sabbat hier dan wel bij hoort.

Maar er is een meer directe link waar we het al over hebben gehad.

Er is een sterke verbinding met de Sabbat en hét verbond:

Jesaja 56:3 Laat de vreemdeling die zich bij de HEERE gevoegd heeft, niet zeggen:

De HEERE heeft mij geheel en al van Zijn volk gescheiden;

laat de ontmande niet zeggen:

Zie, ik ben maar een dorre boom.

4. Want zo zegt de HEERE

over de ontmanden die Mijn sabbatten in acht nemen,

verkiezen wat Mij behaagt,

en vasthouden aan Mijn verbond:

Ezechiël 20:12 Ook heb Ik hun Mijn sabbatten gegeven, om een teken te zijn tussen Mij en hen, zodat zij zouden weten dat Ik de HEERE ben Die hen heiligt.

Om een meer volledig beeld hiervan te geven; een verbond wordt vaak vergeleken met een huwelijk. De Sabbat kan dan worden gezien als een trouwring; een teken tussen de bruid en de bruidegom.

Hoe zou de bruidegom zich dan voelen als de bruid die ring weggooid om een ring van een andere man aan te nemen?

Wat is dit verbond? Gaat dit slechts over het oude verbond?

Waarom was de Sabbat er dan al voordat Mozes er was?

Nee, wij gaan uit van een eeuwig verbond. De wet heeft hier veel mee te maken. Er is een eeuwig verbond dat eist dat wij gerechtigheid hebben. Wij horen de wet te houden en zo te leven. Dan hebben wij een verbinding met God en zijn we één met Hem. 

Maar wij hebben gezondigd. Om die reden heeft Jezus de wet gehouden in onze plek en stierf voor de schuld van onze zondes.

De Sabbat was een teken van een volledige schepping. De Schepping was zeer goed toen God het had gemaakt. Het was af en volledig. We waren in verbond met God en één met Hem. 
Maar deze relatie werd verbroken door zonde. Toen was de schepping niet meer volledig en konden we niet rusten in Zijn werk die Hij had gedaan. Hij rustte van Zijn werk op de zevende dag toen Hij klaar was. Het werk was klaar. Als teken hiervan heiligde Hij de zevende dag zoals Genesis 2 en Exodus 20 ons vertellen.

Maar nu was het werk niet meer klaar. We hadden geen rust en daarmee was het teken van die rust, de Sabbat, verloren.

Laat ons naar Hebreeën gaan:

Hebreeën 3:7 Daarom, zoals de Heilige Geest zegt: Heden, indien u Zijn stem hoort,

8. verhard dan uw hart niet, zoals bij de verbittering, op de dag van de verzoeking in de woestijn.

9. Daar hebben uw vaderen Mij verzocht; zij hebben Mij op de proef gesteld en Mijn werken gezien, veertig jaar lang.

10. Daarom ben Ik toornig geworden op dat geslacht en heb gesproken: Altijd dwalen zij met hun hart, en zij hebben Mijn wegen niet gekend.

11. Daarom heb Ik in Mijn toorn gezworen: Mijn rust zullen zij niet binnengaan!

Er was een rust waar Israël niet in zou gaan door hun eigen val.

Wat was hun val?

Hebreeën 3:13 maar vermaan elkaar elke dag, zolang men van een heden kan spreken, opdat niemand van u verhard zal worden door de verleiding van de zonde.

14. Want wij hebben deel aan Christus gekregen, als wij tenminste het beginsel van de vaste grond van het geloof tot het einde toe onwrikbaar vasthouden,

15. terwijl er wordt gezegd: Heden, als u Zijn stem hoort, verhard dan uw hart niet, zoals in de verbittering.

Zij hoorden die stem, maar luisterden niet. Ze hadden geen geloof. Hierom gingen ze niet in die rust. Het mag toegevoegd worden dat deze taal 'Heden, als u Zijn stem hoort' vaak in verband is met een verbond. Lees Deuteronomium en u zult zien dat het boek vol zit om vandaag te horen en te gehoorzamen aan het verbond en de woorden die God sprak. Nu was dat het oude verbond, maar Hebreeën gaat over het nieuwe verbond.

Hebreeën 3:17 Op wie is Hij dan veertig jaar lang vertoornd geweest? Was het niet op hen die gezondigd hadden, van wie de lichamen zijn gevallen in de woestijn?

18. En aan wie heeft Hij gezworen dat zij Zijn rust niet zouden binnengaan, dan aan hen die ongehoorzaam geweest waren?

19. Zo zien wij dat zij niet konden ingaan vanwege hun ongeloof.

Maar welke rust is dit dan:

Hebreeën 4:1 Laten wij er dan beducht voor zijn dat iemand van u ooit schijnt achter te blijven, terwijl de belofte om in Zijn rust binnen te gaan nog van kracht is.

2. Want ook aan ons is het Evangelie verkondigd, evenals aan hen. Maar het gepredikte woord bracht hun geen voordeel, omdat het niet met geloof gepaard ging bij hen die het hoorden.

3. Wij die tot geloof gekomen zijn, gaan immers de rust binnen, zoals Hij gezegd heeft: Daarom heb Ik in Mijn toorn gezworen: Mijn rust zullen zij niet binnengaan! En dat terwijl Zijn werken al sinds de grondlegging van de wereld voltooid zijn.

Het is de belofte, het Evangelie. Dit is de rust waar wij het over hebben. 'Rust' hier betekent het stoppen met werken zoals op de Sabbat werd gedaan. Het werk is af. Rust.

Zij zouden hierin niet binnengaan.

Maar Hebreeën zegt dat de werken van God al voltooid waren vanaf de grondlegging van de wereld.
Wat is het bewijs hiervoor?

Hebreeën 4:4 Want Hij heeft ergens over de zevende dag als volgt gesproken: En God heeft op de zevende dag van al Zijn werken gerust.

5. En op deze plaats opnieuw: Zij zullen Mijn rust niet binnengaan!

6. Omdat dus het feit blijft dat sommigen deze rust binnengaan, en dat zij aan wie het Evangelie eerst verkondigd was, niet binnengegaan zijn vanwege hun ongehoorzaamheid,

7. bepaalt Hij opnieuw een zekere dag, namelijk heden, wanneer Hij zo lange tijd daarna door David zegt (zoals al eerder gezegd is): Heden, als u Zijn stem hoort, verhard dan uw hart niet.

8. Want als Jozua hen al in de rust gebracht had, zou God daarna niet gesproken hebben over een andere dag.

De Sabbat is het bewijs hiervan. Het feit dat God rustte van Zijn werk betekent dat het af was. Maar zonde bracht hier een afbraak in. Er was geen verbond meer.

De rust ging niet slechts over hoe Jozua Israël bracht in het beloofde land. Anders zou David, die al in het beloofde land leefde als koning, niet waarschuwen om ons hart niet te verharden in verband met deze rust.

Maar hoe kan het dan dat er een Sabbat wordt gehouden terwijl dit een teken is van ons verbond met God en de volledigheid van de schepping? Heeft de Sabbat zijn betekenis niet verloren?

Dit zou zo zijn als het niet aan Jezus lag.

Hij herstelde het verbond en herstelde de schepping door het leven van de mensheid te overschrijven.

Wat zegt Hebreeën dan:

Hebreeën 4:9 Er blijft dus nog een sabbatsrust over voor het volk van God,

10. want wie Zijn rust binnengegaan is, die heeft zelf ook van zijn werken gerust, zoals God van de Zijne.

De Sabbat is een teken van het verbond voor Gods volk. Het is een teken van de rust van het Evangelie. We rusten van onze eigen werken, omdat we weten dat God zelf de schepping hersteld heeft en het verbond.

Als wij de Sabbat houden, is dit wat we zeggen tegen de wereld.

Maar wat als wij bewust niet de Sabbat houden? Wat zeggen wij dan?

We zien het belang van deze zevende dag en we zien hiermee het karakter van het beest.

Dit is de boodschap van de Sabbat: We hebben een verbond met God. God heeft het werk gedaan dat wij nooit hadden kunnen doen. Hij ziet ons als Zijn vrouw en zal voor ons komen. Hij heeft een trouwring gegeven als een teken hiervan. De schepping was gevallen in zonde, maar in Christus zijn we een nieuwe schepping en worden we gerekend alsof we al rechtvaardig zijn. 

Rust van uw eigen werken, want die kunnen u niet redden.

Rust slechts in de werken van God.

Heden, als u Zijn stem hoort, verhard dan uw hart niet. Neem dit verbond aan. Neem die trouwring aan. De Bruidegom heeft u ten huwelijk gemaakt voor uw eigen verlossing! Uw enige hoop tegen de dood, zonde en Satan is dit huwelijk aan te maken. Hij staat daar met die trouwring. 
Wilt u Hem aannemen? Als u Hem dan liefheeft, wilt u het teken van dit alles niet houden?